Tanrı payı Şiiri - Sevinc Arzulu

Ben sene çox şeir hesr eylemişim,
Billim,oxumağa vaxtın olmayıb.
Aşkını kelbimde hebs eylemişim,
Oturub-durmağa taxtı olmayıb.

Bu sevda ömrümün son duracağı,
Yolunun üstünde körpü qurubdur.
Mermerden döşenib oturacağı,
Felek dörd yanına naxış vurubdur.

Naxışın biri al,birisi yaşıl,
Belke mezarımı burada qazım.
Yer göye,göy yere nece yaraşır,
Ele bil zaman da burada azıb.

Burda qeh-qeh çekir etirli güller,
Burda lalelerin bağrı qan olmaz.
Burada açılar qemli könüller,
Burada körpeler ağlağan olmaz.

Buranın suyu ne,suatı neymiş,
Burada geceler güneş boylanır.
Allahım,sevginin büsatı neymiş,
Alov şöle saçır,ateş oylanır.

Ezizim,ad qoyaq bu gözelliye,
Dünyanın mehebbet baxçasıdır bu.
Baxmamaq olarmı bu özelliye,
Tanrının hediyye boxçasıdır bu.

Sevib ezizleyek Tanrı payını,
Elece heyatın sonuna kibi.
Üzüb keçmesek de vüsal çayını,
Yaddaşa hekk edek tonuna kibi.