Tanrı'nın Oyunu Şiiri - İrem Günerkan

Bu şiir, insanlık tarihinden günümüze uzanan zincirleme olayları “durduk yere” ifadesiyle sorgularken, görünmeyen sebeplerin varlığına dikkat çeker. Âdem ile Havva’nın kandırılışı, Newton’un yerçekimini buluşu, aşklar, ayrılıklar, hatta şairin gözyaşları bile başta “nedensiz” gibi görünse de, aslında her biri derin ve görünmeyen bir sebebin sonucu olarak sunulur. Şiir, gündelik olayların arkasındaki felsefi ve kaderci bir sorgulamayı dillendirir. Sıradan gibi görünen anların –elmanın düşüşü, aşkın başlaması ya da bitmesi, bir şairin ağlayışı– aslında büyük bir planın parçası olduğunu, bunların Tanrı’nın oyunundaki taşlar olduğunu öne sürer. “Durduk yere” ifadesiyle başlayıp, her bölümde bu “nedensizliği” çürütmesi, şiirin en güçlü yanı olur. Çünkü aslında hiçbir şey durduk yere olmamıştır; her şey bir zincirin halkası, bir ilahi dokunuşun gölgesidir. Bu şiir, kaderin görünmeyen ellerine yazılmış derin bir sorgu ve kabulleniş metnidir.