Ellerim dolaşıyor teninin dar sokaklarında
Saçlarında gizli bir gökyüzü, gözlerinde okyanuslar taşıyorsun.
Asla kavuşamayacağım bir cennet, kokun
Sesinde yeni dünyalar arşınlıyorum.
Fani dünyaya ait değilsin, biliyorum.
Artık yavaş yavaş saçlarındaki göğe yükseliyorsun
Gözlerindeki okyanusta kayboluyorsun.
Bana ait değilsin artık, sonsuzluğa karıştın.
Ey Tanrı'nın kızı, parlıyorsun.
Sonsuz evrende kaybolurken zamana meydan okuyoruz.
Gök yarılırken çevremize meteorlar yağıyor
Birbirimizi hissedemeyecek kadar uzağız artık.
Sen Ölüm'ün kızı oldun.
Ey Ölüm'ün kızı, bu sana son mektubum.
Bana çektirdiğin tüm acılara rağmen seni unutmayacağım
Hamlet'in dediği gibi sen göklerin kızı, ruhumun tapınağıydın.
Şimdiyse Venüs'ü kıskandıran güzelliğinden geriye sadece soğuk adın kaldı...
Kayıt Tarihi : 3.9.2021 02:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!