Tanrı'nın Kanatları Şiiri - Yorumlar

allaha sığınmak ve yarınlar umutla bakmak...çok anlamlı bir çalışma okudum kaleminizden...emeğinize yüreğinize sağlık...saygılarımla...

Kutluyorum kaleminizi ve yürek sesinizi. Esen kalın.

İnsanlar hep bir tanrıya inanma, güvenme gereksinimi duymuşlardır kendilerini bildikleri andan itibaren. Her ne kadar, cinsiyeti yoktur dense de bir cinsiyet yakıştırmışlar, mekansızdır dense de en yüksekleri, gök yüzlerini yakıştırmışlardır. Yanısıra da pek çok sıfatlar. Meleğe benzetenler kanat düşünmüşlerdir elbet. Fakat bedensiz, nurdan bir varlık olduğunu var sayanlar bile o görünmeyen kanatların altına sığınmak istemişlerdir geçmiş çağlarda da, günümüzde de... Manevi bir sığınma duygusudur bu. Ve siz bunu şiirsellikle harmanlayıp bize sunmuşsunuz en güzel haliyle. TEŞEKKÜRLER EMEĞİNİZE, YÜREĞİNİZ OSMAN BEY...NİCELERİNE...

'/Kordonundan boşanınca düşermiş insan yola…/'

Evet.. Bu dize, 'Yolcu' başlıklı şiirimin giriş dizesi...

Sevgili şair de 'evrenin oluşumu' ile ilgili teoriyi anımsatarak başlıyor şiirine...
'Güneşin ayaklarını yakmayacak kadar soğumuş olduğunda dünya, işte o zaman başladı insanın yolculuğu' diyor...
Yakarsa nasıl insin güneş, nasıl hayat versin canlılara?

İşte kocaman bir soru..: 'O hayatı veren herkesin kendi tanrısı mı?' Yani insanoğlu kendi varlığını anlayabilmek için 'biraz zor çıksa da' 'kendi tanrısını mı var etti?'
Az daha ötesini görüp 'uçmak için kuşlara kanat', açmak için çiçeklere tohum, yağmak için gökte bulut neyin, kimin eseri?
Binlerce kuş çeşidi.. Renkleri ayrı, ötüşleri ayrı, konuşları bile ayrı başlarımıza... Bunca ayrıntıyı düşünen başka bir güneş, başka bir dünya mı var? Bir düşünsek, insanoğlunun bile kaç tanrısı var?

Doğa... Şiir olarak açabilir miyim bilmiyorum... Sanırım 'Kesintisiz Doğum' diyeceğim, doğanın sırrına...

Felsefi açılımı ayrıca tartışılması gereken çok önemli bir şiir...
Değerli Kardeşim 'kuşlara söyletmiş', onları konuşturmuş bizim yerimize... Öyle ya, bizim için 'sakıncalı' alan...

İçtenlikle kutluyorum Osman Bey, Kardeşim...

Düşündüren dizeler. Şiirin asıl amacı insanı insan gibi düşündürebilmektir. Bu dizelerde güneşin bir hayat kaynağı olarak seçildiği, ama evrendeki sürekli değişimin devam edeceği, bir yandan yok olanların yerine yenilerinin var edileceği gerçeği vurgulanıyor. 'Fal' olarak vurgulanan gerçek, canlı yaşamında oluşan evrim devam edecek... *Bir daha inip göklerden yeni dünyamızı getirecekler* diyen dost şairin amacı yenilenmeyi düşünme, duyma ( derin düşünceyle tefekkür etme) olarak belirliyor. Bu durumda Tanrı'nın nelere kadir olduğunu ( gücünün yettiğini ) anlamak gerek. İşte bu anlayışımız hepimizin içinde farklı bir tanrı kavramını doğuruyor. Oysa göklere açılan tüm elleri aynı Tanrı yaratmış, onu algılayan beyinleri ayni tanrı insanlara ödül olarak vermiş ve 'beni ancak düşünerek bulacaksınız' önermesiyle insanlara umut ve yaşam kaynağı sunmuştur. Neden bildiklerimizle sınırlı kalıyor, bilemediklerimize kesinlikle ulaşamıyoruz? Bir zaman aşamasında, Tanrı'nın izniyle ulaşacağımız sonsuzluk bugünkü düşüncemizle kavrayamaycağımız kadar derin ve korkutucu bulunabilir. Burdan şu sonuca ulaşmak mümkün: Tanrı kavramı korkutmak, korku salmak için değil, bir anne sevgisi kadar anlamlı yarattığı canlara sevgiyle sahip çıkması olarak bilinmelidir. Bir milyar kez tövbe edenin tövbesi kabul edilmeyebilir, ama bir kez tövbe edenin tövbesi kabul edilmiştir. Bunun gerçek nedenini düşünmek gerekir. Biz çaresiz insanlar Tanrı'nın Kanatları altına sığınması gereken yetersiz kullarız; onun varlığına şükreder yaşamı böyle noktalarız. Geri kalan Yüce Yaratan'ın işidir. Ellerinize sağlık. Paylaşım için teşekkürler...++

Aslında çok bildiğimizi sandığımız ama giz'ini bir türlü çözemediğimiz kocaman bir denizde kulaç atıyoruz insan olarak yüzyıllardan beri.
Kıyıdan ne zaman başladığını bilmediğimiz ve nereye dönük bir yönelimde olduğumuzu kavramaktan ırak kaldığımız bir yolculuk.
Salt biz mi varız bu eylemlilikte?
Bizimle birlikte tüm canlılar! Onlar da kendilerine göre o koca okyanusta bir nokta olarak varlar.Biz de onlar da zaman zaman ezginleşiyorlar.
Tarihin yazılmasında yerine göre özne olarak yerine göre de obje durumunda kalıp etkilenerek...
Bu şiirde sunulan özel anekdotu okurken neler neler düşünmüyor ki insan?
Kocaman bir evrende bir çığlığın ya da bir uğuldayışın,bir adım atışın,bir kanat çırpışın ne sesi olabilir ki!

Havanın,toprağın,suyun;iklimlerin;zamanın tanıdığı ortamlarda yaşayarak varız, kıyıya bıraktıklarıyla yokuz.

Haşa !....Ne ki,Tanrı da biziz,Tanrı'nın kanatları da,demek geçmiyor değil içimden.
Böyle bir muammanın şiirini yazmak kolay değil.Cesaretini ,kalemini kullanma gücüyle birleştirerek böyle bir döklümlü 'felsefik içeriği' kurcalayan Kardeşim Osman AKTAŞ'a teşekkürler ediyorum.

Nicelerine.Erdemle.

hayatın akışını güneşin batışını ve kuşların dağlardaki yoldaşlığını betimleyen
usta kelemden duygu yüklü anlaölı ve düşündüren bu şiiriyazan kaleminizi ve coşakulu yüreğiniz kutluyorum

Son kuşların gözden kaybolmadan bıraktıkları umut ışığına hala sığınıyor olmasak ve bilmesek dağlarımızın iklimini, dağlarımızın bahar kokusunun yalnız türkülerde saklı olmadığını...,içimizdeki tanrıyla beraber çoktan yok olup giderdik...
Şiir.., çarpıcı bir umut fısıltısı...
Kaleminize, yüreğinize sağlık sayın Osman Aktaş.. İçtenlikle kutluyorum...

Anlam yüklü, güzel şiirinizi, ve o güzel, şiir dolu, şair yüreğinizi kutluyorum hocam..

Kaleminiz, yurtsever aydın yüreğiniz hiç susmasın dileklerimle..
Saygı ve Selamlarımla..

insanın iç dünyası şu koca evreni kapsayacak kadar geniş bir pencereye açılıyor bazen.. ardından böyle derin ve mükemmel bir şiirin gelmesi ne kadar normalse, bir o kadar da mucizevi aslında... kutlarım osman bey.. mükemmel bir şiir.. sonsuz saygılarımla..