Tanrı'nın Gülü Şiiri - Nürgül Ocak

Göğsünün ince süzgecinden geçirdi
Yokladı
Bir ara..
Durdu
Geldi
Susturup içindeki sesi
Kendinden gitti
Ne de olsa kaçmaktı
Erkekliğin yüzde doksanı
"Aşkın aforizmaları" dedi
Oldu olası birden büyük rakamları sevmemişti
Dışıda yalnızdı,yalınlıktan uzak

Çekildi köşesine
Bir şarap kadar ılıktı
Sevmeye,sevilmeye..
Ya sonrası..

Ümit veren her harften yoksundu lehçesi
Sabun olup eriyor
Köpükleniyordu şehvete
Anlık seviler kuşağında

Vaatsiz her dokunuş
Yasak hücresiyle çoğalış
Tekne kazıntısıda olsa varlığı
Gururunun uçkuru çözük
Ve kısır beş duyusu

Bir vardı,bir yok..
Hayatın hamağında serin serin
Annesini büyütürken
Ve şen çocuklar gibi
Pireler aklında zıplaşırken
Uyudu
Uyandı
Bir baktı,yaşlanmış keli
Akıp gitmiş,beyhûde devri_âlem
Ve pişman pişmanlığı bile

Tanrı O’na özrü yok saydı
Sevmeye.sevilmeye
"Gönül acıtmanın ah’ı serbest" dedi
Tüm bedeller gözönünde ödenir elbet ki
Sancağında kirpiğin kaçınılmaz

Sana haram kılındı ’gülüşün zerresi’
Ki sen yoksaydın
Tanrı’nın gülünü
Ne nazlı tutabildin
Ne koklayıp,kiymet bildin

Açılsın sana ateşten kapılar
Yasaklansın solundan soluklar
Sen ki kaburgandan hayat buldurduğun kadınını
Tanrı’nın gülünü mü yoksayarsın?
Ezelden ebede adın erkek olsun
Yüreğin keklik
Pusuya yatırıp aşkı
Kendini kaçar bulsun
Yüzde doksanıda yalan olsun.

(11.09.12)