Tanrı'nın Gözyaşları Şiiri - Ahmet Baygümüş

ne zaman bir bulut görsem
aklıma hep yağmur ve göz yaşı gelir
aslında yağmur sandığım
Tanrının göz yaşlarıymış
Habil'le akar ilk damlalar
biraz masal,
biraz acı,
biraz da hüzün.
bazen de ruhun dışavurumu
muştu alan babanın neşesi.
kimi gördüğünde kuruyan,
sonra sele dönüşen annemin göz pınarları.
ogün bugündür hiç dinmedi
kimi zaman bulutta,
kimi zaman,
esmer tenli bir kızın yanağına damladı.
sonra yavrusunu yiyen timsahta göründü
ölürken bir günahkarın yoldaşı
hayatı alabora olmuş bir mültecinin,
kıyıya vurmuş hali
küskün bir yetimin bakışında belirdi
notasız ağıtların vokalisti
bir kadeh zehirin mayası
yalnızlığın sırdaşı
boynumuzda rotasını şaşıran yolcu
sevgilinin kirpiğine aslı hasret
mesafeleri hükümsüz kılan rüya
ruhun melodisini dışarıya çalan senfoni
bazen geciken misafir
arada bir erken gelen bahar
tanrı ağlar mı?
her dudak titrediğinde
her anne ağladığında
her aşık vuslatı düşlediğinde
her mülteci yola koyulduğunda
dayanmaz tanrı
ağlar...

15.Mayız 2017