Yürek yorulunca gözyaşı gözden değil, içten akarmış...
Tadı, kokusu, hatta dumanı bile olurmuş onun...
Ten denilen ete, kemiğe bürünen kimselerin göremediği,
Ten kafesinden kurtulup, mana gözüyle bakabilenlerin gördüğü...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta