Tanrı'nın Burçlarında Bulurum Sevdayı...

Şu hanem yıkılır ya üstüme ve düşerim ya
Adresi bilinmez dar sokaklara
Yol uzar; fikrim uzar; sevdam uzar…
Karanlık irker gözlerimi ve ansızın
Zillet olan yaşamım kapanır ayaklarıma.
Derken
Yol ayrılır benden, ben ayrılırım düşüncelerden
Ve sevdam tutunur
Ölümün çıplak ayaklarına…
Kendimi uğurlarım(!): uğursuz, sessiz
Ve şubat soğuğunu içmiş feryat kokan zindanıma…
Ben her gün orada olurum; küçük bir kuşu allarım
Üşümüş kar taneleriyle… Ve ateşli sevmelerin
Yorgunluğuyla tararım sedefsi saçlarını…
Dudaklarıma çiğ düşer; susarım,
Bir uçurum doğar gözlerimin dalgınlığına.
Ağır gelir bedenim ve ağrıma gider çaresizliğim,
Kıvrılırım tapınası en karanlık köşelere.
Kuş büyür –hüznüm büyür- Anka konar
Kızgınlığımın sivri uçlarına ve dökülür dilinden
Ellerimden uzak ‘sen ’…
Zamanın kalbi atmaz oracıkta; oracıkta yığılır,
Çırpınan hayatımın dalları donakalır şaşkınlığımla,
Kahrolası bir saygı tutar ellerimden ve esaretim büyür.
Ağır bir düşünce iter beni karanlıklar ile sohbete;
Anka çekilir huzurumdan Kaf Dağına,
Ah ederim, vah ederim, arzuhaller yazarım Tanrı’ya…
Sevdam tecridi yaşar,
Kader oturur karşıma,
Yüreğimi koyarım kumar masasına;
Kaybederim ve ayyuka dayanır sabrım… Ve nihayet!
Felek döner, nevrim döner ve ben yüreğimi kuşanırım,
Mevziim yıkılmadan üstüme daha
Bin el sıkarım kaderin mağrur duran alın çatısına.
Deste güllerim akar soğukluğa; ısınır, yanar ellerim
Ve firar ederim uçurum düşüncelerden…
Yalnızlığımı taşıyan ayaklarım varmış olur
Tanrı’nın dikili burçlarına… Ve o yaşam,
Kara sütüyle beni emziren yaşam!
Ellerimle,
İntihar süsü verilmiş bir cinayete kurban gider,
Tanrı’nın gözleri önünde…
Ben her gün cehenneme atılırım; ölüm düşer ardıma
Ve düşer yakasından sevdanın.
Tecrit biter; ahdim kalır, müebbet isyanım kalır
Kulaklarında Tanrı’nın…