Tanrı Misafiri.. Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Sen benim Tanrı Misafiri ‘msin…
Buyur soframa,
Seninle bölüşüp duralım, Tanrı ne verdiyse,
Günlerimi bölüşelim,
Aylarımı,
Yıllarımı
Ve ömrümü bölüşelim,
Zaman şaşakalsın soframda çocuklar gibi,
Gülüşelim.

Soframda gecelerim var; mehtaplı mehtaplı,
Bir baştan bir başa yıldızlı,
Sana samanyollarımdan sunayım etekler dolusu,
Çam kokulu sislerimden vereyim kepçe kepçe,
Tat bir damla şu uysal denizlerimden,
Şu şırıldayan akarsularımdan
Ve şu rengarenk düşlerle dolu, anam-babam,
Uykularımdan.

Çekinme; benim sofram Halil İbrahim sofrasıdır,
Bağrıyanık, gariban sofrasıdır,
‘Varını veren utanmaz’ Derler, bilirsin,
Soframda; meyveden yıkılan dallar,
Çiçeğe kesmiş fidanlar var,
Al alabildiğince, sevdiklerinden,
Tanrı ‘m insanı ayırmasın
Gördüğünden.

İzin ver bölüşeyim seninle canımı,
Yüreğimi,
Heyecanımı,
Ruhumu, bedenimi.
Bölüşelim neyim var, neyim yoksa,
En küçük zerreme kadar bölüşelim, anam-babam,
Yaratan
Bırakırsa.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
SON GÜNEŞ isimli Serbest Şiirler 'inden > 75-76/100)