Tanrı Kurtara Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Bir bulsam kaderimi, oturtacağım karşıma,
Sigaya çekeceğim Münkir ‘le Nekir gibi,
Ne istediğini soracağım bencileyin garipten,
Beni neden kahrettiğini soracağım
Ve ellerimi koyacağım yanan şakaklarıma,
Dinleyeceğim ta ahır zamana kadar,
Varsın soyunsun diye kışlık giysilerinden
Yalanlar.

Öğreneceğim bana neden yazıldığını bu karayazının,
Neden başıma tebelleş edildiğini bu karasevdanın,
Bana neden nasip edildiğini bu boynu büküklüğün,
Bu yüreği yanmışlığın,
Bu gözü yaşlılığın.
Öğreneceğim gözlerimi gezdire gezdire
Kaderimin asık yüzüne,
O gülüşlere hasret dudaklarına,
Bana biraz merhamet etsin diye
Kapanıp durmayacağım
Ayaklarına.

Bakacağım, başkalarına da yazılmış mı böyle bir sevda,
Başkalarının da sokulmuş mu iki ayağı bir pabuca,
Yalnızlıklara mahkum edilmiş mi başkaları da,
Atılmış mı başkaları da kara gecelerde iğneli fıçılara,
Çekilmiş mi gövdeleri bencileyin çarmıhlara?
Böylesi bir karasevdaya
Bir ben mahkum edilmişim ki;
Daha artık
Tanrı Kurtara.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
SON GÜNEŞ isimli Serbest Şiirler 'inden > 41-42/100)