Yaşarken öleceğine inanmaz insan
İçindeki akışkanlığa aldanarak
Kalbini ısıtmak için kanayıp susada
Her daim bir dost arasada çevresinde
Kahraman olabilir fakat kimseyle dost olamaz
Gerçekleri söyledikçe...
Kral olmak için ezilmemek için
Yalan söyler insan
Sonunda her şey yalanmış der
Göçüp gidince...
Eskiden bir kral vardı şimdi bin kral olsada
İnsan-
Ezmeyi sever kirletmeyi
İstemesede...
Çünkü Tanrıları böyle buyurur insanın
Körelmiş
Hırpalanmış
Evrimini tamamlayamamış duyguları
Böyle buyurur
Akıl ise kendini kandırmakla
Meşguldür bu sırada…
Tükenmiştir
Birazcık umut
Olsa da versem diye düşünür
Ama yinede yaşamak için
Bu oyunu sürdürür
Çıkarları için içten içe...
Kim olsa aynısını yapardı der
Kendi kendine
Ve diğerleri gibi hiçbir fark
Yaratmadan
Ölümüne…
Kayıt Tarihi : 11.3.2009 11:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!