Tanrı İle Yüzleşme Şiiri - Ali Osman Şen

Kendimce hayaller kurup özümseyemediğim serzenişimdir bu tanrım...
avuçlarıma sığdırdığın dünyamı bir sabah ezanı vaktide kahroluşlara saldırma.
yanına çek artık.
yüzümü güldür gülsün sabahlarda,tek cümlesine niyaz edeyim makberin hüzünlerime teğet yalnızlıklara sal beni
kabullerdir korkum,hayallerdir ecdadım dönüp dolaşırım gönül girdabında kar beni bir avcının kanlı sepetine.
yada...
kurgulayayı mı sonuna nail olduğum her seferinde sonu bulduğum kahır yalnızlıkları.kılını kırk kemerden sık ucube köpründe yüzüme nefret ver elime kılıç; kınsız olsun her seferinde yüzümde kalsın korkusu.
yürüyeyim bir nefes daha
budamı yalan?
Allah'ım varırmıyım dergaha? korkularımın nizamındamı korkular?
cevapver artık! bu nasıl bir yoklama.
her yoklukta var olan tanrım duy beni alışırım belki teneşirin sıcaklığına,toprağın karanlığına alışamadım varlığın yokluğuna.
senin kal dediğine git diyebilseydim oysa...
güttüğüm nağralardan uzaktın oysa...