Sevgili…!
Yıldızları yiyorum geceleri!
İçimde bir çocuk büyüyor
Nasıl doğacak
Bilmiyorum.
Yılanlı gölde kadınlar çamaşır yıkıyor
Kaymak rengine çaldı memleketin suları
Bulutlar parça parça düşüyor üzerime
Aşağıda gökyüzü görünüyor
Şehirleri zelzeleler vuruyor
Çocuklar
Çocuklar ne yapacak
Bilmiyorum.
‘’hayatın kıyısındayım’’
‘’zamanı beklemeye aldım’’
Kabir azabını çekiyorum yaşamışların
Onlar kurtuldu… kurtulacak…!
Çocuklar
Çocuklar ne olacak
Bilmiyorum.
‘’Ya tanrı ya tabiat
Ha tanrı ha tabiat
Tanrı ile tabiat
Bu kadar uzak
Bu kadar yakın’’
Çocuklar
Çocuklar nasıl anlayacak
Bilmiyorum.
Üzülme çocuk!
Sevgimi ve umudumu
Kazıdım yarınlara.
İhtiyacın olursa
‘ben ordayım.’
Kayıt Tarihi : 9.10.2008 14:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutlarım hem güzel şiirinizi,hem de duyarlı yüreğinizş Karahan Bey,
Saygılarımla,
Ünal Beşkese
Sen yürürsen zaman durursa deliriyordun''
Diyordu bir şiirde delirmenin eşiğindeyiz aslında...ya cocuklar onlara ne bırakıyorum uzak umutlarımızdan başka...o umutları yakın etmeli zamanı durdurmak yerine şimdi bişiler yapmalı yapmalı ki umutları olsun masmavi o bebeklerinde..
kutlarım papatyalar yüreğinize
TÜM YORUMLAR (9)