Tanığıydım hayatımın
Beş duyum ve ruhum ile ilk suça teşebbüs ettiğinde
sokak ortasında vuruldu düşlerim
Yardan gayri sevmek mümkün mü? diye sesleniyordu
radyodan ajans sunan spiker
Bitlis'e beş minare dikiyordu şarkılar
ve
Murat gilin damından atlayamıyordu sevgili
Koşuyordu
kendinden kaçan korkularımın yüklendiği bedenim
Sen benimsin diyordu ya tanrı
bakıp gökyüzüne
onu arıyordu her seferinde çocuk bakışlı hallerim
Bulduğunu sandığında,
yitirdiği göklerin maviliklerinde saklıyordu
yanlışlıklarla bezenmiş düşlerim
İlk sevmelerimde büyüyordu
içimdeki o küçük çocuk
ve
hep yara alıyordum avuç içlerinden
Bu yüzden adını koyamadığım
aşklarda dolaşıyordum divane aşık misali
Olamıyordum
olması gerektiği şeyin ne olduğunu bilmediğimden
fakat biliyordum
tanığı olduğum hayatın bir oyuncusuydum bende
ve
biliyordum
topladığım her şey
önce sevgiliye
sonra tanrıya aitti
ve
SEV'gili Tanrı'dan bana emanetti
Tanrı da SEV'giliden doğup gelen
Kayıt Tarihi : 9.2.2014 23:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!