Tanrı Dağları Şiiri - Macit Kuruçay

Düşünsene şöyle bir dur da
biraz hiç olmazsa
ellerini böğrüne koy
Kaz Dağı'nda çığlık çığlığa zümrüt yeşili saçları,
kökleri kazınan ağaçları,
o saçların içinde kuşları,
yemelik değil kuluçkalık yumurtaları,
yere düşen tüyü bitmemiş öksüz yavruları
sonra Uzungölü, Ayder'i, Türkuvaz gözlü Salda'yı ruznâme hayli kabarık.
Bu hesabı kim ödeyecek?
Ağrı Dağı'na bir gemi oturdu yine.
Kırılacak, sökülecek kökleri Nuh'ların.
Kalırsa hayvanlara kalsın bu dünyada
hem insandan daha çağdaş daha hassas
daha uygar daha medenî
hatta ve hatta şu zamanda insanların peygamberi.

Bir hastalık gibi yeryüzünü sardı tiranlar.

Bana gelince...

Hayattan zerre kadar bir beklentim yok!
Hiç olmadı da zaten.
Ben hayatın değil kralın beklentilerini vergi olarak ödedim fazlasıyla. Ömrüm yeterse bir daha öderim andaval olma! Ödedim ödedim de kimselere borcum yok lâkin ömrümden yonga yonga vergili vergili yaşayarak ve ben huzursuz alacaklı ölüyorum. Gāliba ben kralın değil kral benim beklentilerimi karşılayamadı.

Hiçbir saraya sığmıyor insanlığımız.

Tanrı Dağı'nda
Tanrı huzurunda eşitiz artık!
De haydi...
Toplanın!
Herkes yüreğini-ciğerini kuşansın.
Tanrı'ya gidiyoruz.