Tanrı Dağı Düze Döndü Şiiri - Mehmet İslami

Dönmeyen bir şeymi kaldı?
İlkbaharlar güze döndü
Küffâr aya uydu saldı
Temmuz ayı buza döndü

A.B.D’yi sulayınca
Filâmalar alayınca
Bele zünnar dolayınca
Zemherirler yaza döndü

Sen kendini elden önce
Düşünde gör ince, ince
Biz onlara benzeyince
Onlar dahi bize döndü

Yahûda kul olduğundan
Beyin, fitne dolduğundan
Kova bidon bulduğundan
Şeytan turpu tuza döndü

Ben ağlarken o güldükçe
Hırsı peşinden geldikçe
Aç Afrikalı öldükçe
Dağ eriği muza döndü

Kazığını sağlamca çak
İbreti hayretle bir bak
Doksan beş yaşında, kaltak
On üçünde kıza döndü

Hahama dedikçe ata
Affedilmez büyük hata
Dikkatle bak semâvâta
Küfr savrulan toza döndü

Bak; üstteki kiremite
Edirneye, Edremite
Yağ sürülünce tepite
Bolu; Eğriboza döndü

Ben; Lâmı, Cimi anlamam
Kütükte müslüman tamam
Şemsin âşığı olamam
Öz denilen yoza döndü

Alperene sevdalandı
Söndürülen ocak yandı
Yedi hilâl dalgalandı
Tanrı dağı düze döndü

Va’dini tamamlar Âllâh
Bunlar şüphesizdir vallâh
İlâ-i Kelimetullâh
Sevgi, Edâ, naza döndü

Fışkın verdi ektiğimiz
Semâvâttır çıktığımız
Yüz senedir çektiğimiz
Izdıraplar, hâza döndü

İSLÂMİ; diyor ki yine?
Buhtan edilse de dîne
Bak; Âllâh’ın hikmetine
Güller açan yüze döndü