Tanrı Bütün S'cevapları Kaldırıp Attı

Bakma öyle,
Kendinden başla insanları suçlamaya.
Kimse, sırf sen istiyorsun diye boyun eğmez
Saçma sapan yalnızlıklara.
Ben bile.
Ben bile artık durduk yere gidemem senden uzaklara,
İlk gittiğim gün,
Kulağıma fısıldadığın o cümle hep aklımda;
'Gelmeyeceksen, gitme bir daha! '

Konuşma,
Dudaklarının kıvrımlarına yuva yapan o alaca kuşlar uçar sonra.
Bilinmeyenin diyârında,
Harikalar yapbozunda, hep bir parça eksik kalır.
Tamamlanamaz kulağımıza küpe olmuş,
Efsane niyetine inandığımız aşklar da,
Binbir gece masallarına meze olmuş kadınlar da.

Kahramanlık taslama ruhsal savaşlarda,
'Kadının tek bir ihaneti, erkeğin bütün ihanetlerini döver! '
Unutma,
Ne kadar yanlış yaparsan, o kadar yalanlaşır doğruların da.
Ve çiğ süt emmiş bütün mahluklar,
Üzerine pisler, aşk sandığın yatak odalarında.

Sorma,
Hangi soru ulaştırır ki seni yok olan varlığına?
Dudakların dudaklarımda kalan bir talan yeri şimdi,
Gösterisini henüz tamamlamış bir sirk görevlisinin matemi,
Görüyormuş gibi yapan kör bir Tanrı silsilesi.
Olayları birbine bağlayan inançlı bir kudret sahibi,
Hangi dinin temellerini yerine getirdi?
Belki de Tanrı bu yüzden bütün c/sevapları kaldırıp attı,
Yerden utanıp yüzünü sildi.

Yapış yapış bir aşkın kopmaya meyilli, kurtulmaya çalışan ufak ceninleriyiz şimdi,
Anne karnında başlayan duygu esintisi,
Meçhul zırvalıkların tam ortasında kendini intihar etti.
Acaba Tanrı bizi şu an 'nasıl biliyor? ', önceden 'nasıl bilirdi? '...

2on10 | 16:10
MerveCeylan.