Tanrı Bir Gökkuşağı Şiiri - Cevdet Dino

Aynaya durmuştu yüzüm kırış kırış
Simamda bir duruş ki tanrım!
Kendimle nasıl bir hesaptır bu…

Yükselen gök kubbeler oysaki senin mihrakın
Görmez bir göz varsa o da bende
Zerdüşt tohumu ekilmiş sanki sineme

Suya aktı siluetim
Güneş ensemde cayır cayır
Rahmetinde semah dönüyorum ıpıslak
Nur saçılıyor ikizimden
Bu ben miyim tanrım!
Yoksa yaşamak kadar çelişkili midir bedenim ruhuma

Bir kilisenin avlusunda görmüşler beni
Stigmatayı anlatıyormuşum küçücük çocuklara
İzdivaçsız doğana meyletmiş kisvelerim
Nasılsa: “Gökten inecek, gökten inecek…”
Göğe doğrulmuş ellerim

Bir ıyd-ı arife,
Işıkları söndürülmüş bir han-ı viran
Dilimde zikirle durmuşum kıbleye
Ellerim bağlanmış göbeğime
Secdeye vuruyormuş alnım

“Sabi’den çaldınız,
Biz güneşin bir parçasıyız.”
Diyormuşum bir köşe başında
Tanrı insan; insan tanrıdır aynı zamanda
Tarifsiz bir hezeyanla kalmışım çığlık çığlığa

Masamda yedi kollu bir şamdan
Duvarımda altı köşeli yıldız
Seçilmiş ruhlarız biz
Ezelden ebede daim kalan

Her ışık her yansıma
Kendini apaçık anlatmaz;
Ne İsa’ydım gerilen çarmıhta
Ne Muhammet’tim Hira’da
Ne Musa’ydım Kızıl Deniz'de
Kendimden öte değilim oysa