Tanrı Bilmesin! Şiiri - Sema Gülser Keser

Dünyada yerim olduğuna inandırdın önce,
“her şeyde ve hiçbir şeyde Payın var” dedin
Yeter ki yüzünü yitirme!
Sonra elime tutuşturduğun acıların tütsüsü oldu,
Bütün sığınaklarımı elimden aldın bir bir…
Dillendikçe döküldü kurumuş sözcükler…
Acıların çentiği anılarımda,
Sözlerin ve yüzlerin izi kaldı ardımda.
Hep günün son saniyesine ekledim çocuksu sevişmeleri
Ayrıldım sevdiklerimden…
kan ağlayarak baktım gidenin ardından,
dünyanın yel değirmeninde Savrulurken küllerim,
Doğmamak istedim yeni günde,
Beceremedim!
Yorgunluklar birikti dağarcığımda,
yaşlandı gençliğim,epridim…
şöyle bir kucaklasan!
sarıp sarmalasan beni,
bu gitmeler artık zor geliyor bana,
dar geliyor sensiz giyindiğim dünya…
bekle!
nefesimle örteyim tenini
kimseler görmesin!
Ve…
tanrı bilmesin seni ne çok sevdiğimi…
s.g. 6.7.2003