Tanrı Baba Şiiri - Cihan Giray

Parasız yaşasam olmaz mı?
Beş kuruşsuz?
Sürünsem açlıkla?
Olmaz, olmaz.
Tabi ki olmaz.
Sen iyi yerlere gel ki,
Kullansınlar seni.
“Oğlumun cebinde arabası,
Elinde dolu kumbarası.”
Desinler diye mi,
Onca çile?
Yok yok,
Ondan değil.
Ben annemin söylediklerini,
Kendi oğluma söyleyebileyim diye.
Olur mu böyle?
Adalet mi bu?
Adalet, tabi adalet,
Parasız mutlu olunmaz,
Aşsız mutlu olunmaz.
Aşın olsun,
Paran olsun,
Dolu bir kumbaran,
Bir de araban olsun.
Sonra da mutlu mutlu yaşa,
Tanrı Baba bir gece ansızın,
Seni geri çağırıp,
“Parayı aldın,
Farzın nerede?”
Diyene kadar.