Tanrı Affetsin Şiiri - İsmet Zeren

Sitemden bir yaprak kopardım/bu gece
Çığlık çığlığa kuşandım acılarımı
Ya yanlışım doğrularımı unuttu
Ya ruhum kaçırdı öcülerimi

Bir gül ya da bir şebboya sarıldım
Bilmezsin yar/haberin yok ki/sana darıldım
Önce dolu dizgin koştum bahar yağmurlarına
Sonra mayısın bencilliğiyle vuruldum

Kalem konuşuyor, kağıt ağlıyor, ben susuyorum
Dudaklarımda kurudu hasret/cennetine susuyorum
Hangi ırmaklardan geçtim
Hangi çağlayanlardan içtim
Arındım/durulandım/ama uslanmadım
Sen yoksun ya sağnağında ıslanmadım

Gözlerin elaydı/belki mavi/belki kara
Biliyorsun geride kaldı o mazlum Ankara
İçimdeki hicran/ruhumdaki kibir/gönlümdeki yara
Götürür/eminim/bunlar bile beni/o sensiz mezara

Şimdi bir duaya durdum/Tanrı affetsin diye
O mazlum/o mahçup/ama isyankar bedenimi
Ne ben senin mabudunum artık
Ne yanlızlık senden bana hediye

Ciğer paremden söküldün/gönül paremdeki yangındasın
Bilki sana dönersem eğer/sanmaki sevda tamam/en büyük yanılgıdasın
Bir devri alemde çarkıfelek olmuşum dönerim
Güneşi yükleseler bedenime/sen yoksan inan ki sönerim

Aşk kor, sevda alev, saygı kül ve alışkanlığın ödül
İstemem hiç birini/yeterki bağrında olayım bir fani bülbül
Ölümüm elinden olsun/azrailim ol/bana gül
Sen yoksan/ben yokum/yıkılır giderim/bunu bil....