Tanrı Adına Savaşanlar Şiiri - İhsan Ertem

İki ordu
Karşılıklı durdu
Kimse bilmiyordu
Kaçıncı kez
Karşı karşıya geliniyordu

Bildikleri; karşıdakiler düşmandı
Dinleri başkaydı
Bayrakları farklıydı
Başka bir milliyetten
Başka bir ırktandılar
Ve atalarını babalarını öldürmüşlerdi
Daha önceki savaşlarda

Haklı sebepleri vardı savaşmak için
Daha çocukken ölmüştü babaları

Şimdi büyümüşler
Bir sonraki savaşa üremişler
Hazırlardı
Karşıdakiler düşmandı

Artık hazırlanılıp beklenen an gelmişti
Son başlamak üzereydi

Kumandanlar atlarını sürdüler
Askerlerin görüp duyacağı bir yerde durdular

Karşıdaki komutan kılıcını çekti şöyle dedi

İşte o an geldi yiğitlerim
Bayrağımızı dalgalandırma vaktidir
Üstün ırk olduğumuzu gösterme vakti
Şanlı milletimizin zafer vaktidir
Şehitlerimizin intikamını alma vakti
Tanrı için savaşma vaktidir
O ‘nun rızasını kazanma vakti

Siz tanrı’nın askerlerisiniz
Cennete girecek her biriniz
Tanrı bizimle korkmayın
Taş üstünde taş
Gövde üstünde baş koymayın
Karşıdakilerin hepsi düşman unutmayın

Tanrının izni ile zafer bizimdir

Ve karşıdaki komutanda şunları söyledi

İşte o an geldi yiğitlerim
Bayrağımızı dalgalandırma vaktidir
Üstün ırk olduğumuzu gösterme vakti
Şanlı milletimizin zafer vaktidir
Şehitlerimizin intikamını alma vakti
Tanrı için savaşma vaktidir
O ‘nun rızasını kazanma vakti

Siz tanrı’nın askerlerisiniz
Cennete girecek her biriniz
Tanrı bizimle korkmayın
Taş üstünde taş
Gövde üstünde baş koymayın
Karşıdakilerin hepsi düşman unutmayın

Tanrının izni ile zafer bizimdir

Komutanlar susmuştu ki, güneş doğdu
Tüm alana sessizlik hâkim oldu
İşte ne oldu ise o anda oldu

*

Komutanın elindeki kılıç dillendi
Kendi halince içini döktü söylendi

Hoşuma gitmişti yaratıldığımda
Bir yiğidin belinde sallanmak
Hesabımda yoktu kınımdan çıktığımda
Yiğitlerin al kanlarıyla allanmak

Bu işte yok hiç vebalim günahım
Beni döven demirciyedir ahım
O benim böyle olmamı dilemeseydi
Deler miydim narin tenleri, bilemeseydi
Ben de isterdim sofralara silinerek sunulmak
Çatal, kaşık, hatta meyve bıçağı olmak

Bana kalsa keser miydim onca yiğidi
Eşek ayağına nal olsam daha iyi idi

**

O anda komutanın atı akletti
Ağlayarak şu sözleri saf etti
Onurludur gururludur bizim türümüz
Otlaklarda özgürce yaşar sürümüz

Seyis o gün o kemendi bana atmasaydı?
İyi yem ve güzel sözlerle ayartmasaydı?
Kötülerinizi çiftçilere vereceğim dedi
Asillerinize asiller bindireceğim dedi
Başta hoşuma gitti komutanla salınmak
Hesabımda yoktu ölümle bir anılmak

Bu işte yok hiç vebalim günahım
Beni tutup, eğiten seyisedir ahım
Nerden bilirdim savaşmayı öğretmeseydi
Korkardım çiğneyemezdim eğitmeseydi
Bende isterdim otlaklarda özgür olmak
Sağlıklı kısraklarla cilveleşmek salınmak

Ezer miydim elimde olsa, onca yiğidi
Ehilleşmesem vahşi kalsam daha iyi idi

***

Ve tanrı söylendi kendi yalnızlığında!
Bir baba iki oğlundan hangisine taraf olur?
Bir ana yavrularından birine meyl edebilir mi?
Hangi kuş bir yavrusunun diğerini yediğini ister?
Yavrularını güreştiren, galibi emziren deve var mı?
Nasıl bir akıl İlah’ını arzularına çağırır?
Nasıl bir Tanrı yarattıklarını birbirinden ayırır?

Peygamberlerime iman etseydiniz eğer?
Emirlerime uyup akletseydiniz eğer?

Biri birine kırdırır mıydım, bunca yiğidi
Akletmede beygir hepinizden daha iyi idi