Tanrı adımı biliyor! Şiiri - Sevda Deveci

Ölmek reşittir, yaş sorulmaz!

insan yaşamayı tercih etti
korkutucu olan mutluluktu belli ki.
senin taşlıtarla dilin
benim deşilmiş zihnim
engel olamadı bu ahlaksız nabız artışına
lakin bulanık düşünmekle başlamalı
nasılsa yaşamak
hep
aceleye gelir
diksiyonu düzgün olmadığı için bu karmaşa
mutluluk daha zordur deli olmaktan nasılsa.
　
　

kuruturken kanımızı
bilemezdin cesaretin ceset doğurduğunu
ki çıldırmak en sevdiğim aksesuarım!

güneşten erken açıyorum dükkânı bu aralar
hayallerimi uzak olanından seçiyorum artık
tüm yanılmaların retinana dümdüz yayılmış olmamdan
herşey benim hatam
söz tırnaksız dokunmam bir daha, sen sakın acıma!

yastayız ya hani, yarıya kadar içilsin sigaralar 　

bir cinnetim bilinçaltında aslında
kaza yapmak istiyor içinde olduğum hayat
buna en çok
röntgende güzel çıkmayacağını bilen hastalığım üzülüyor
unuttun mu içine attılar beni
yine yaşayarak prova yapıyorum

bu dünya nereli! ?

dedim ya herşey benim hatam
göz kapaklarımı yara bandı yaparım, sen sakın ağlama
　
ayaklarım numarasız basıyor
düşmandan sufle alıyorum ayan-beyan gizli
üstsüz bir utanç bu
nefret edin benim için anlamı olandan
panik ruhlu şaraptır dengim

　
　
kiralık bir kadındır zihnim
yeri gelir kiralık bir katil
farketmiyor
ikisinde de kötüye çıkıyor yollar.
　

nasılsa Tanrı`nın gönüllü bir eylemiyim!
　

’10