Tanrı. Şiiri - Vahdet Dunca

Bir iç çekişinle,
Denizler dalgalanacak olsa
Bir fısıldayışınla,
Dağlar titreyecek olsa
Bir gülüşünle
Sönük ocaklara bile bahar gelecek olsa
Sen bir Tanrı olurdun…

Bir iç çekiyorsun ki kanım dalgalanıyor,
Bir fısıldıyorsun ki her hücrem titriyor,
Öyle gülüyorsun; öyle bir gülüyorsun ki
İçimdeki kızgın demirden ocağa hep yeni bir ateş düşüyor.
Hep seni yaşatıyor, seni haykırıyor
Sen benim gönül tanrımsın, seni unutmuyor…
Pürsiyâh.