Tank Kuşları Şiiri - Önder Karaçay

Bahar her sabah göklerden gelen paslı seslerin,
Gıcırtısı ile dalardı kulaklarımıza
Yüzlerce çelik ağızlı makaslar kesiyordu,
Göklerin mavisini

Havada cehennem gibi bir gürültü şakırdıyordu
Baharla kargalar savaşı bizimle başlatıyordu.

Tarlalara tohum atmak ne mümkündü
İnsan silahına karşı üstünlüklerinin,
Yeni yıl dönümünü kutluyorlardı.

Yuvarlak kanlı gözleri tank kuşunu andırıyordu,
Çelik gibi gagasını insana namlu gibi çeviriyor,
Bizi kendine tehdit görüyordu

İnsan bu kara kuşların zekası karşısında
Hep eksik kalırdı

Kuşdili bilseydi insan
Tank kuşlarıyla bir anlaşmaya varırdı

İnsandan daha iyi ilişkilerle sürdürebilen,
Köpekler kadar koku alma duygusuna sahip,
Et yiyici, yırtıcı, insanın elindeki silahları bile,
Birbirinden ayırabilecek kabiliyetlere sahipti

İnsanın arkasını döndüğü
Geceleri tohumları toplayarak,
İnsanı ağır bir yenilgiye uğrattığı
Hasat zamanında anlaşılırdı

Avcı tüfekleri değil,
Mitralyöz olsa insanda,
Açlığın savaşını
Tank kuşları kazanırdı

Önder Karaçay