Tanju Göçmen Şiirleri - Şair Tanju Göçmen

Gündüzlerin ışığı
Sevinçlerin kaynağı
Suların şarıltısı
Sende başlar Düden

Gecemize neşe kattın

Gölgeler güneşe pranga vurunca
Gündüzüm karanlık, düşlerim karanlık
Uykusuz rüyalarım örtüsünü kapatınca
Efkarım karanlık, rüyalarım karanlık

Uzaklara baksam sadece yalnızlık

Kitap gibi kadınsın dediler
Okumasını bilemediler

Şiir gibi kadınsın dediler
Söylemesini bilemediler

Bırakma bizleri yarı yolda
Ne yaparız sensiz bu dünyada
Şu an komada olsanda
Sesimizi duy ne olur anne

Senin yerini kimse tutamaz bu dünyada

İşte koca bir sessizlik
Yalnızlığın ve bilinmezliğin sesi
Karanlığın içinde
Çaresizce bekler gibi

Tan vaktinde yazasım geldi
Odasına süzülen ışığı
Penceresinde ötüşen kuşları
Baharı müjdeleyen temiz havayı
Yüreğini taze tutan gülüşünü...

Gülüm,
Altın kafesteki bülbülüm
Nereye baksam hep sensin gördüğüm
Her geçen zaman benim için bir zulüm

İpek saçlı, ay yüzlüm

Geldim gördüm seyrettim
Çarşısını, bahçesini, camisini
Dediler ki; vazgeçemezsin
Bırakıp ta gidemezsin

Öyle bir şehir ki,

Mutlu zannederken kendimi
Birde bakmışın tepetaklak olmuşum
Hani nerde benim mutluluğum diye
Aranırken,
Hüzün ve kederin içinde bulmuşum kendimi

Gönlüm
Kuru bir çınar yaprağında
Asıldı kaldı
Bütün bir mevsim boyu