Tanıyorum Şiiri - Rumeysa Sakarya

Denize uzak çocuklar tanıyorum,
Başları dik, gururlu ama,
Bir o kadar da ürkek gözleri, dolu.
Yumruya benzer şeyler var sahip oldukları,
Kursaklarında heves var bol bol.
Bir oh çekse karşıki dağdan of gelir.
Kederde vâr olmuş, kederi hiç yadırgamamış,
Almış baş tacı etmiş, yaşamayı öğrenmiş.
Nasıl ki kolunu ayağını taşır insan,
O da gamını taşımış bir uzvu gibi.
Denize uzak çocuklar tanıyorum,
Dalmış gitmiş gözleri, sonra hemen toparlanmış,
Şehrinin maviliğine değil, dağların kahvesine yanmış.
Yokuşta aşağı koşuyor bacakları vura vura,
Ayakkabısına üzülerek biraz,
Aklı hep vâr olabilme yollarında,
Denize uzak çocuklar tanıyorum ben,
Maharetinde utangaç olan,
Geç kalmak istemeyen çocuklar.
Savaşında mağlup çocuklar.