Tanıyamadın Şiiri - Recep Metin Yerdelen

İleriye bakar ama göremez insan,
Başına ne gelir ne biter bilemez insan,
Hayır varken asla şerri dilemez insan,
Sen daha beni tanıyamadın…

Bende bir insanım elbette gülmek isterim,
Sevginle akan gözyaşımı silmek isterim,
Dağları taşları sevdanla delmek isterim,
Sen daha beni tanıyamadın…

Ağlasam da yinede asla ağlatan olmam,
Yüreğim sızlıyorken sızlatan olmam,
Hep seni beklerimde bekleten olmam,
Sen daha beni tanıyamadın…

Ben ne ilk ne de son yanan olurum,
Belki fırtınanda bir anda talan olurum,
Ya da mutluluğumu sende bulan olurum,
Sen daha beni tanıyamadın…

Bu aşkın yolunda elbette ki zahmet var,
Acısında bile ulaşılamaz büyük rahmet var,
Ne yapsam sonunda kader ve kısmet var,
Sen daha beni tanıyamadın…

Dikenler var diye o gülden vazgeçmem,
Yolundan başka bir yol arayıp seçmem,
Zehir versen de bana, demem ki içmem,
Sen daha beni tanıyamadın…