Tanıyamadım Şiiri - Nihat Malkoç

Evrilmiş de kışa dönmüş
Yazımı tanıyamadım
Yolunmuş da kuşa dönmüş
Kazımı tanıyamadım

Kırılmış ince telleri
Yurt edinmiş yâd elleri
Ne çabuk susmuş dilleri
Sazımı tanıyamadım

Köprüden ne sular akmış
Hasret yüreğimi yakmış
Göğümde şimşekler çakmış
Mâzimi tanıyamadım

Zamanın çarkı bozulmuş
Yazılmayanlar yazılmış
Kabrimiz dünden kazılmış
İzimi tanıyamadım

Zaman kötü, çağ bozulmuş
Ferhat ölmüş, dağ bozulmuş
Ürün vermez, bağ bozulmuş
Üzümü tanıyamadım

Aynada donmuş bakışlar
Yazlar kısa, uzun kışlar
Önümü kesmiş yokuşlar
Düzümü tanıyamadım

Sılaya göçemez oldum
Su bile içemez oldum
Uzağı seçemez oldum
Gözümü tanıyamadım

Bu ne büyük bir değişim
Yarınlarla olmaz işim
Çerçevede son gülüşüm
Özümü tanıyamadım

Gönül duçar olmuş gama
Yırtık büyük, tutmaz yama
Aynalara baktım ama
Yüzümü tanıyamadım