Saçlarını kulak arkasına her atışı;
Kendine söz verişiydi.
İstifa etti yalnızlıktan o gün;
Anlaşılmayan insanın çirkin kaderinden.
Ayrıca kim sevebilirdi pespaye yaşantısını,
Ayıcıklı pijamalarını giyip komedyenleşmediğinde?
Herkes komik bulurdu çirkin bir kızın,
Diyet kaçamağını.
Yansımalarım aynalı dükkan vitrinlerinde
Bana göz kırpıyor;
“Her yer ayna olsa, ama bazen olmasa.Çünkü gösterdiklerin de senin kadar kırılgan olabilir.”
Ve belki de asıl sorun bu çünkü,
324 piksel gözle, hayatı çizemiyorum.
Kayıt Tarihi : 30.5.2021 02:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!