Sözde
İnsanım dediler
Öylece doğal, içten
İnanmak istedim
Kendi çıkarlarına gelince
Ben insanları tanıyamadım
Bir gül dalında bülbüldüler
Kendi içtenliğiyle öttüler
Gül dikensiz olmaz dedim
Bir de gül'e küstüler
Mana denizinde damla
Birikmeye başladılar
Dolar taşar oldukca
Kendilerini unuttular
Umut var derken
Kosayla biçtiler
Çorak gönüllerle
Birde kuru ağaç diktiler
Kayırma onlarda
Öğüt vermek bedava
Kendi işine gelince
Bir çıkına helva, saltanat
Ölüm akıllarına
Mezar başında yada,
Ancak başa gelince gelir
Hak, hukuk tanımazlar lakin
Mangalda kül bedava
Adaleti kendince dağıt sen
İşine geleni yapıver
Ömrüm boyunca
Sahte yüzlerde maske
Ben insanları tanıyamadım...
İlhan Koruyucu
Kayıt Tarihi : 23.6.2010 16:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
değerli kaleminizi kutluyorum
elinize ve yüreğinize sağlık. selamlar
TÜM YORUMLAR (22)