Toprakla tanıştım bir gün
Her an yapıyordu bir düğün..
Sordum: hiç ara vermez misin?
Güldü, senin yerinde mi? aklın
Ben anasıyım tüm insanların
Çıkıp geliyorlar ben ne yapayım?
Almasam olmaz benden çıktılar
Vermesem olmaz aç kalırlar
Kovamam zaten yapımda yok
Çoğunu bilmem sayıları çok.
Kimilerini iyi tanırım benim yapımdan
Pek çoğunun bahanesi sudan
Bazıları ateş gibi canlıdır
Bazısının geçilmez havasından.
Unuturlar çoğu anayı yaşarken
Ama sonunda gelirler kucağıma
Sararım basarım bağrıma
Düğün mü? bilmez çoğu ama
Bilenlerin düğünü,
Olur benim bağrımda...
Onlar fazla durmaz zaten
Çıkarırlar giysilerini geldikleri an
Koşarlar davete,davet Hak’tan
Verdiler aldılar razıyım onlardan
Onlar da razıdır çoktan
Çıkıp geldikleri topraktan...
Kayıt Tarihi : 30.6.2007 10:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!