TANIŞTIĞIMIZA MEMNUN OLDUM…
Şiiri sevdiren öğretmenim olmadı hiç
Ellerim dayaktan şişerek öğrendim
Bir 23 Nisan günü
Neşe dolduğunu şiir okuyunca insanın ..
Biriktirdim içimdeki gözyaşlarımı kelimelerle birlikte
Çok sonraları tanıştım Cemal Süreya ile
Bana sorduğu soruya ağlayarak cevap verirken
“sizin hiç babanız öldü mü” diyordu
Ben iki yaşındayken Babam öldü..
Ölümü biriktirdim
Şiir biriktirdim
İçimdeki öksüz kelimelerle ..
O bir gün öldü ben her gün
Her düştüğümde dizimin kanaması yakmadı canımı
Yüreğimdeki yaralarım kanarken
Sesim gür olduğu için
Şiir okumaya ben secilmistim
Dayak seanslarında
ezberlediğim şiiri okurken
Sesim hiç kısılmadı
İçimdeki şiir hep birikti
Babam öldü bir gün
Ben her gün
Bana her gün 23 Nisan
Soruyorum ustam
Neden neşe dolmuyor insan…
Silivri 12Kasım2016 23:00
Bünyamin KURT
Kayıt Tarihi : 12.11.2017 21:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocukluğun izleri

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!