Tanışmadık henüz seninle Şiiri - Semina ...

Tanışmadık henüz seninle
Gece uykuyu
Uyku geceyi, ruh bedeni kucaklar
Sevgili sevdiğini alır koynuna
Ana yavrusunu bağrında
Yarsızı hasreti sarar boynuna
Belki girer hiç tanımadığı yârin koynuna
Uykusuz yaşayamaz hiçbir beden ne ben sensiz
Dört duvarımın loş ışığı
Tanışmadık henüz tokalaşamadık bahaneyle
Sebep bulamadım sana uğramaya
Sızlayamadı burnumun direği kır çiçeği kokunla
Yaşarmadı gözlerim seni görme sevinciyle
Tebessümün düşmedi gönlüme işleyemedi benliğime
Sahrayı kebirim, damla düşmez özüme
Sen es bana Sam yelim, Nisan yağmurum
Islanmaya, hem üşümeye, acımaya da varım hepsine
Ne gecem gece, nede yara has yara sen sarmadıkça
Mevcut bir yaram var hiç kapanmayan, yârim
Beni bul onu sen sar
Sabahın körü, saat sekizin yarısı, halim içler acısı
Naçiz bedenim uykuya ruhum sana aç
Herkesin ruhuna eş canına yoldaş yanındaki can
Terin bana ilaç, tanımıyorum tenini
Ama odamız ışık, ruhumuz aydınlık
Ay nerde doğarsa biz oradaydık
Hazırlan gün doğacak, zerdali güneş benden sana armağan
İçim taşıyor da yine bana doluyor
Ona şaşıyorum en çok
Saran yok mu ruhumu, kimsecik mi işitmez nidamı
Gecenin dalgasında yunus gibi sessiz çığlık
İşitmez mi kimse
Deniz anlatıyor mu beni sana
Kandım gecenin karasına, sarmala beni ruhuna
Gümbürdeyen ruhuma em nerde
Almış sarmalamış herkes birilerini, sırtını vermiş sevdiğine
Benim sevdiceğim içimde büyümekte kimsesizce
Tanımadan ben öpemeden gülüşünden
Doğmadan ölmekte sessizce
Geceler ya dost ya düşman kimine
Bana gün her gece
Gündüz kurup gece oynattığım bir eğlence öylece