Tanışma Şiiri - Ümit Ay

Bir yaz akşamıydı döndüğümde askerden.
12 ayın ev hasreti bitmiş, babamın asıl askerlik askerden sonra olur öğütleri başlamıştı.
Çok geçmemişti aradan 1 hafta sonra başlamıştım yeniden çalışmaya
O gün akşam 6 ya yakın bir ses duymuştum gök ve yer on saniyeliğine susmuştu,
Anne diyordu bir ses, anne; esmer bakışıyla evin anahtarını verir misin?
Sanırım ilk defa o anda kalbim sıkışmış nefesim ciğerlerimi yakmıştı.
Hiç tatmadığım bir duyguyu tadıyor olmanın vermiş olduğu korku da cabası,
Dur dedim aynanın karşısına geçip yavaştan başlayan merhabaların ağrısına göğüs gerebilir belki de kalbimi bir katilin ellerine bırakabilirdim,
Ama ne yazık ki daha çırak bile değildim bu yollarda.
aşk nedir? nasıl olur? nasıl sevilir? ve nasıl sever? bir insan bir insanı...
Bir gün yine çıkagelmişti elinde beyaz bir önlükle şurası diyordu tam şurası yırtıldı diker misin?
Tabii dedim başka ne diyebilirdim ki zaten.
Böylece zaman geçmiş iyice hayatıma girmişti.
Gelmeleri artmış sevmelerim çoğalmıştı, Ama ben yinede korkuyordum ve kaçıyordum ondan
Ya hayatım alt üst olursa? Ya aradığım bu değilse?
Aklıma hiç düşmeyen sorular düşüyor, Ama o bir türlü aklımdan düşmüyordu.
Geçip giden zaman bizi birleştirdi nihayet.
Bi akşam geldi hiç gitmeyecek sandım
bir gün gidiverdi, hiç gelmemek üzere...
Gelir dedim elbet daha önce pek gitmemişti çünkü...
Bekledim günler haftaları, haftalar ayları, Ve aylar mevsimleri çağırıyor fakat ben onu çağıramıyordum.
Sanki çağırsam gururuma ihanet edecek gibi hisseder, yazdığım bütün mesajları geri çekerdim,
Yine umutluydum tabii biliyordum,
Çünkü en son bir konuşmamızda yine bana umut demişti, ki o sadece beni sevdiğinde umut derdi.
birazcıkta olsa (umut) kırıntısı vardı elbet içinde
Bunu hissediyor yine de elimden beklemekten başka bir şey gelmiyordu...
Bekledim bir gün ne olursa olsun gelecek,
Beni bu kör kuyularda merdivensiz bırakmayacaktı.
Ama öyle olmadı ne o geldi, ne ben gidebildim.
Öylece kaldım işte...
Ve Zaman sonra alıştım yokluğuna,
Artık aklımı onu unutmak için değil de hatırlamak için meşgul ettiğimde,
anladım bir şeylerin yeniden başlayacağını,
Ve ne yazık ki kalbimin bir başkası için atacağını..

Hiç bitmeyecek bir masal gözlerine..
Ve sana,
İyi bayramlar iki gözüm...