Adam bana aşk öğretti
Bir gün geçtim öylece
Baktım gözümün ucuyla
Döndü ve bana baktı
Konuştu gözleriyle
Zaman geldi, tanıştık
Öyle çok konuşmadık
O anlattı ben dinledim
Hayretimi hiç yitirmedim
Yüzüne baktım
Kalbime danıştım
Baktım oluru yok
En iyisi kaçayım
Ama ruh sığmaz ki
Kaçmaktan anlamaz ki
Bir kere sevdi mi
Onu kendinden atamaz Hiç
Bana öyle geliyor ki
Herkes öğrenirken
Bu adam anlayanmış
Öğrenmek akıl,
Anlamak yürek işiymiş
Ve o bununla pişmiş
Beni bu denli çeken de
Ruhunun esişiymiş.
Bu bir aşk değil
Bir çeşit tanışıklıkmış.
Kayıt Tarihi : 8.6.2024 14:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!