Aradığım kulda değilmiş
Yaratanın kullarına ihsan ettiği sevgiymiş
İnsan bahane, yaratılan her şey bahane
Cennet cehennem bahane
Bana seni gerek demiş ya Yunus
Gerisi bahaneymiş
Sevgiye aşka talibiz gerisi bahane…
İnsan dediğin nedir ki
Bir gizemli ruh
Bir avuç topraktan oluşan ten
Birkaç damla su
Dünyanın acısını sancısını yürek depremlerimi
Alemlere sığdıramadığım bütün dertlerimi
Bir damla gözyaşına sığdırdım
Sonra özgürlüğüne salıverdim
Ne kadar da ağırmış bir damla su…
Sorular soru içinde
Cevabı insanın içinde
Şayet tanısaydı insan kendisini
Ne sorun kalırdı
Ne dert tasa...
Yoruldum, koşmuyorum artık
Ömür kısaldıkça insan yavaşlıyormuş
Ya omuzlara binen yükün ağırlığından
Ya da dertlerden yorgun düşen ruhun ağırlığından
İstese de koşamıyor insan
Yürüdükçe ömür uzuyor sanıyor
Oysa yine kendini kandırıyor…
©
27 Mayıs 2022
Kayıt Tarihi : 28.5.2022 01:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!