Tanış Şiiri - Zeynep Beşen

yedi iklim bir bahar olduğu bilsen
ve korkmadan gelsen kıyılarıma
ey peri ve payende ışığı
göğsünde dindireceğim yorgunluklarım var!
ey benim sözüme sağır
yüzüme ağma
ruhuma sarım sarım aşk diye dolaşanım
sana hangi yıldızı yakınlaştır sam sönüyor ışıltısı.
bize böyle güzel bakma!
yüreğimiz sana gönülden hibelensin mi istiyorsun anlamadım?
yüzün tanıdık değil ama ezberimde
ellerin yabancı ama sıcaklığı bende
ve kalbin bize bizden bir parçayı anımsattı.
-tanıştırayım istersen
adı aşk
bir tanış istersen
aslında gözlerine bakınca
aşkla bir akrabalığınız var gibi.
kardeş gibisiniz
eliniz tutanı yakıyor
sesiniz duyanı duymaz ediyor
gözlerinize bakanların en son gördüğü kare yine sizsiniz.
ve kalbiniz kalbinize yaklaşan
kendinden geçiyor
siz rengine boyanır.
anladın mı neden seviliyorsun şimdi
amma velakin sevgilim
ben özlemde sınıfta kalmış biriyim
hasretten bazı yerlerde disipline bile gittim
en kara tahtada ismimi birinciler kategorisinde hemen hemen göre bilirsin.
seni görmeyeli bin asır geçti bilmem farkın da mısın?
geleceksin diye bekledim
heyecanla bekledim
umutla korkuyla bekledim
bin asır sonrasında gelmedin.
endişelendim.
bu nasıl huzursuzluk hiç sevmedim.
içimde kaç ova, il, ilçe, köy,mahalle,sokak, hane insan varsa
hepsini endişeme sevk ettim
gel de gelişinle herkes her şey rahata ersin.
sevgilim kaldığım dersten müzdaribim.
kah sevinerek
kah üzülerek
kah coşup kah susarak
özledim.!
kısaca özledim.