Tanırım... Şiiri - Mecit Aktürk

Alçaksın! Kan kokuyor şer karası ellerin
Zirvedir tüm çukurlar seninle kıyaslasam
Sahibinin tuttuğu yularından tanırım.
Alçaksın! "Vatan" derken sen gibi emsallerin
Bir an kardeşim sanıp şu sırtımı yaslasam
Hançerini hisseder, "şiâr!"ından tanırım.

Kahpesin! İnsan olan kem söz ile höykürmez!
Maskeli çehren ile cemiyete karışsan
Barut kokan elinden, zül kârından tanırım.
Kahpesin! Âdap bilen aş kabına tükürmez!
Gizleyip tıynetini iyilerle yarışsan
Müntekım O Hünkârı inkârından tanırım.

Hainsin! Karışsa da it izi at izine
Kastı Vatan soysuzu, kesilesi o dili
Okuduğum yazının "yazar"ından tanırım.
Hainsin! Peçe tak sen, ne fark eder, yüzüne!
Meclisteki rezili, art niyetli vekili
Bozulan ayarından, hem zârından tanırım.

Namertsin! Mert olanlar vurup, kaçmaz dağlara!
Ne zaman inden çıkıp, kurşun sıkıp saklansan
Rast geldiğim yerlerde nazarından tanırım.
Namertsin! Nam bırak sen "kahpe" diye çağlara
Yalan yazsa tarihler, bir şekilde aklansan
Cesedinden muzdarip mezarından tanırım...