Tanır beni cümle elem Şiiri - Yüksel Şeker

Tanır beni cümle elem

insanın sözü bittiğinde
yanyana üç nokta koyar kelimelerinin sonuna
ya da çeker gider bulunduğu yerden uzaklara
işte tam o haldeyim ben

Tanır beni cümle elem

zaman su gibi akıp gidiyor
yanında özlemlerimi hasretlerimi
sevda yüklü gözlerimi alarak durmaksızın hızlıca gidiyor
geriye üç noktalı susmalarım kalıyor

Tanır beni cümle elem

bak yine üç nokta! ben böyleyim işte
ne zaman canım acısa
ne zaman seni çok özlesem
hemen sığınırım o üç noktanın ardına

Tanır beni cümle elem

koşar adım mutfağa gittim
iki kadeh rakıyla döndüm
bir dikişte içip masaya bıraktım
birini yokluğuna biri hiç var olmayacağına

Tanır beni cümle elem

çıktım evden delicesine koşturarak
nereye gittiğimi bilmeden
sana varmak hayaliyle daldım bir sokağa
karşımdaki kapıda adın vardı

Tanır beni cümle elem

kurumuştu dudaklarım
yüzümün çizgileri bile üşümüştü soğuktan.
gecenin bir yarısı kapını çaldım
ve kapın bana duvar olmuştu

Tanır beni cümle elem

evet biliyorsun bir gün gelemek istersen
adresim aynı kime sorsan gösterir beni
cümle alem gibi tanır
cümle elem beni...!!!

Yüksel ŞEKER