Tanır Beni Benden Olan Şiiri - İsmail Uysal

Kendimi anlatmayı sevmedim bir dem olsun,
Yüreğimi bir nebze bilenler tanır beni!
Ayırmam siyah beyaz, yeter ki âdem olsun
Haneme çay içimi gelenler tanır beni!

Severim tüm renkleri, maviyi ise başka
Sanki bütün tonları çağırır beni aşka
Maviden başka bir renk olmasaydı ya keşke…
Her bakışı masmavi olanlar tanır beni!

Çokta gözüm olmadı, yetinirdim ben azla
Yaşamayı öğrendim bırakılan enkazla
Küsmezdim gidenlere, üzülürdüm en fazla
Eksiklerimle sevip kalanlar tanır beni!

Ne mecnuna özendim ne bahçem dolu bülbül
Razıyım menekşeye; varsın, eksik kalsın gül
“Gidenler gitti” dedim, “Artık üzülme gönül! ”
Gitmeden yüreğimde ölenler tanır beni!

Bilirim ki nefsimin ne köpek olduğunu
Öldürdüğüm noktada yeniden doğduğunu
Onca küçülttü beni, unuttum birçoğunu…
Varlığımda hiçliği bulanlar tanır beni!