Tanınmaz Olduk Şiiri - Fahri Bulut

TANINMAZ OLDUK
Aynalara küstük bakamıyoruz,
Kendimizi bile tanımaz olduk.
Gençlimize sahip çıkamıyoruz,
Kendi kendimizi tanımaz olduk.

Alınıp, satılmaz denen gençliği,
Yitirdik hoyratça güzel benliği,
Sakladık cüzdana eski kimliği,
Kendi kendimizi tanımaz olduk.

Taş döşek üssünde yatsak uyurduk,
Sesimizi köyden köye duyurduk,
Uçan kuşa, kurda emir buyurduk,
Kendi kendimizi tanımaz olduk.

Her gün oflatıyor organın biri,
Yapıştı kemiğe pörsüyen deri,
Kalmadı gözlerin ışıyan feri,
Kendi kendimizi tanımaz olduk.

Aklıma mukayyet ol Hak duamız,
Buzdan soğuk oldu sıcak yuvamız,
Eskidik döküldü boya, cilamız,
Kendi kendimizi tanımaz olduk.

Gençliğin kıymetin bil derdi babam,
Hiç kıymet bilmedi emelim, çabam,
Düz yerim kalmadı çıktı bel kabam,
Kendi kendimizi tanımaz olduk.

Artı her dileğim dertsiz bir yaşam,
Sağlıklı son bulsun ömrüm tastamam,
Kimseye muhtaç sız aman ha aman,
Kendi kendimizi tanımaz olduk.

Hastalara acil şifa dileğim,
Hastaysam çok uzun ömrü neyleyim,
Doktora gitmeden derim öleyim,
Kendi kendimizi tanımaz olduk.

Rızazade, şükrüm gayrı ilk sözüm,
Duyuyor kulağım, görüyor gözüm,
Eksiksiz çıkıyor ağzımdan sözüm,
Hal hatır sorana şükür der olduk.
08.03.2022
Fahri Bulut Rızazade