-Lise'1 in ilk haftasıydı. Dersler genelde boş geçiyordu. İlk yılın heyecanı ve acemiliği devam ediyordu.
İlklerin hecelerinde kelime olmak ne kadar zor. Zorluğun hoşluğunda onu gördüm.
Sınıfta orta sıranın ortasına gitti.Orta direk bir ailenin ortaca çocuğuydu.Orta boylu,saçlarını ortadan ayırmış
ortaokulu ortayla geçmiş orta halli bir çocuktu. Sevimli, bir o kadarda gamsız ve rahattı.
Kantinden bir simit almıştım.Ders zili çaldı, öğretmen henüz gelmemişti.Simidin bir parçasını ona uzattı.
Mertcan simidi alıp teşekkür etti.Simidi elinden alırken ellerin ve simidin sıcaklığı birleşti.
Önce içten bir tat, sonra dıştan tadımlar başladı. Aşkın mutluluk resimlerinde fotojenik anlar uçtu.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını