garip bir kuşum
kâh canımdan akan su
kâh yırtıcı atmaca
kıskanır nehirler tutkumu
secdeye durur önümde deniz
şahlanır kudururum kimi zaman
ürkersiniz çılgınlığımdan
tanıyor muyum kendimi
ne sınıflıyor
ne yaftalıyor
ne tozlu bir rafa
süs niyetine asıyor
ne derin bir anlam yüklüyorum
herkes gibi
ben de öğreniyorum işte
yaşam:
tanımsız döngüler süreci
tarifsiz reçete
varılacak elbet bir gün
zamanın durduğu çizgiye
(*) Sevgili Ayşe Keskin’in “Son” adlı şiirinden esinlenilmiştir.
(16 Ocak 2004)
Kayıt Tarihi : 16.1.2004 15:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kral ve dilenci aynı iştahla acıkırlar..(Montaigne)
Çizginize sağlık..
Sevgiler
Güzel memleketimin
dört köşesinde
Mis gibi
Şiir kokan çocuklar vardı.
Şiir gibi güler
Şiir gibi ağlarlardı.
Ele avuca sığmaz
Ruhlarında
Hayata hep
bir baş kaldırış vardı.
1-Eylül-2001
Ayşe Keskin
Saygılarımla.
Ecdat Armağan.
TÜM YORUMLAR (9)