Abdal gönül aracılar anlamaz
Alemlerde baht kırar da söylemez
Yol başından sonsuzluğa bakınca
Bencil aşkın zerresini yeğlemez
Yok olunca sevgilinin halinde
Bir eriyip bir solunca elinde
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla