Tanımsız Şiiri - Özleme Açılan Kapı

O, ilk karşılaştığınız andan itibaren kalbinizde bir iz bırakan biriydi. Sessiz bir gülümsemesi vardı, ama bu gülümseme sanki dünyanın tüm seslerini bastırır, zamanın akışını durdurur gibi gelirdi. Saçları, yüzünü çevreleyen küt kıvırcık buklelerle çevriliydi, tıpkı denizde dalgaların dansı gibi. Gözlerinde ise, derinlerde saklanan bir ışık parıldardı; bu ışık, ne kadar uzağa bakarsa baksın her şeyi görmeyi başaran bir bakıştı.

Onunla geçirilen zaman, rüzgarın yumuşak dokunuşu gibiydi. Her anın tadı vardı, her saniye kıymetliydi. Konuştuğunuzda, sesindeki sıcaklık sizi sarardı. Kelimelerinin ardında bir bilgelik, bir anlayış gizliydi. Hayatın zorluklarından bahsederken bile, sanki her şeyin bir çözümü varmış gibi bir güven hissettirirdi. O, sadece sözleriyle değil, varlığıyla da huzur veren biriydi.

Edebiyatı severdi, her boş anını bir kitabın sayfaları arasında kaybolarak geçirirdi. Kendini sayfaların arasında bulur, kelimelerin derin anlamlarında yaşardı. Kitaplar onun için bir kaçış değildi, tam aksine, hayatın renklerini daha da parlatan birer prizmaydı. Her sayfa yeni bir hikaye, her satır yeni bir düşünce dünyasıydı. Evinin bir köşesinde, kendi küçük cennetini yaratmıştı; raflarında dizili kitaplar, düşüncelerine açılan kapılardı.

O, işinde de aynı titizlik ve tutku ile çalışırdı. Gündüzleri, iş dünyasının karmaşası içinde ayakta kalırken, akşamları kendini doğanın huzuruna bırakırdı. Özgürlük Parkı’nda geçirdiği saatler onun için bir ritüeldi. Termosunda çayı, elinde kitabı ile bir banka oturur, etrafındaki dünyayı unuturdu. Gözlüğünü takıp sayfalara daldığında, dışarıdaki her şey bulanıklaşır, sadece o ve kitabı kalırdı.

Ama o, sadece kendisi için yaşamazdı. İnsanlara olan sevgisi, yardımseverliği, onun en belirgin özelliklerindendi. Arkadaşlarına ve ailesine olan bağlılığı, kalbinin ne kadar büyük olduğunu gösterirdi. Sevdiklerine bir şey olduğunda, her şeyi bırakıp onların yanında olurdu. Sıcacık bir sarılışı, en karanlık günleri aydınlatabilecek bir güce sahipti.

Gözleri, her şeyin ötesinde, onun en derin duygularının aynasıydı. Bakışlarında, neşeyi, hüznü, sevgiyi, endişeyi bir arada görmek mümkündü. Kalbini dinlediğinde, orada bulduğu tek şey sevgi ve anlayıştı. Onunla geçirilen her an, sanki bir ömre bedeldi. Hayatınıza girdiği andan itibaren, onun varlığı ile her şey daha anlamlı hale gelmişti.

Ve siz, onunla birlikteyken, dünyanın geri kalanını unuturdunuz. Çünkü o, hayatınıza renk katan, anlam veren, sizi tamamlayan bir parçaydı.