Tanımlanamayan Şiiri - Erolcan Maltaş

Ölüme en yakın olduğum gündü bugün
Yaşamın tam kıyısında
Kirpiklerine tutundum son bir gayretle
Gözlerin Sauron'dan keskin bakıyordu
Ölümü tattım ilk kez gözlerinde
Yaşım yirmi iki nokta doksan dokuz
Sanki ben var yüzünde ben
Her hareketinde uzanıp dokunmaya çalışan dudaklarına
Yeşillendim ve karardım
Günün yüzüneydi gözlerinin her açılışı
Ve günün renginde
Patlak florasan rengi var benim hislerimde.
Aşamadığım parmaklıklar
Ben var yüzünde ben
Dudaklarının ademin küçük zehriyle birleştiği yerden
Gözlerine bakarken gördüm ölümü
Fakir sobası huzuru var şimdi içimde
İçim ılık
İçim kendini zor ısıtıyor.
Yak Sauron, gri sakallarımı beyazlat
Kartal kılığında bir anka ile
Ölüme bu kadar yakınken
Ölümle haz veren gözlere bak.