Tanımım Yok! Şiiri - Sadullah Çiçek

Yaşıyorum;
Denli densiz
Rotasını kaybetmiş gemi gibiyim
Ümitsizliğin sağa sola vurduğu gibi
Toz pembe hayaller misali…

Doğmuşum;
Fakat başka alemlerde nefes almışım
Değişik çıralar yakılıyor hayatımda
Neden ben?
Anlamış değilim.
Kör kütük kurbanlar misali…

Çıraları yanlış yakan ben miyim yoksa?
Farkında olmadan kendime zarar mı veriyorum?
Hiçbir şeyin farkında değilim!
Yolsuz yolcu misali…

Şöyle bir fener olsa da
Önümü görebilsem diyorum
Ne yazık ki onun da yanımda
Işığını kaybedeceğinden
Ve yine
Karanlıklarla baş başa kalma
Labirentlerinden kurtulmama korkusundan
Ne yapacağını bilmeyen
Bilinçsiz adamın
Meçhul ruh misali…

Yiyorum, içiyorum,
Konuşuyorum, duyuyorum,
Geziyorum, eğleniyorum,
Aşık oluyorum,
Ağlıyorum, gülüyorum
Bunların tümünün yaşadığımın,
Nefes alabildiğimin garantisi herhalde.
Fakat ben bambaşka alemlerdeyim
Tanımlayamadığım
Bir acayip durum misali…

Yaşayıp da
Yaşadığının farkında olmayan insan!
Nefes alışverişinde
Ve;
Aldığı her solukta
Bahtsızlığı, karamsarlığı,acizliği…
Hatırlayan, yaşayan
Ya da
Hatırlamak, yaşamak zorunda olan biçare insan
Tılsımlı rıhtımlar misali…

Geçen her saniyenin;
Sadece bir zaman kaybı,
Aşkın, sevginin, heyecanın, güzelim duyguların
Uğramadığı boş, terkedilmiş limandaki
Gemi kaptanı misali…

Attığı her adımın farkında olan
Fakat
Canlı mı, ceset mi?
Belirsizliğini hep koruyan
Kendine bir mana, anlam ve tanım veremeyen
Yaşayan ölü misali…

Sadullah ÇİÇEK - Denizli - 17.03.2011