Herkes olmadığını ister derler ya
Ben vermek isterdim olduğumu olmak isteyenlere
Çünkü ben bir şey olamadım bence
Veya oldum da istemiyorum artık
Boğuldum çünkü
Kendi hayat denizimde kendime yenik düştüm
En acısı da bu zaten
İnsanın kendi kendine yenik düşmesi
Kendi kendini hançerlemesi…
Oysa ne kadar mutlu gördüler beni
Büyük bir maskeydi bu yüzümü kaplayan
Bir müddet sonra özdeşleşti
“Ben” oldu yüzümde
İçimdeki ağlayan surat hep gizliydi
Görmediler, göremediler
Belki de çok istiyordum göstermeyi
Bakmaya tenezzül edemediler
Ben hep kaldım içimde
Ve bu denizde boğuldum
Öldüm ama içimdeki cenazeye gelen yok…
Nasıl bilirdiniz merhumu?
Tanımazdık bile….
Kayıt Tarihi : 12.1.2010 14:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
maske: onu hiç takmayan var mı acaba, bu genelde sevdamızı gizler, plotonik aşkımızı saklar. bırak saklasın içimizin ölümünü değil var oluşunu var oluşumuzu saklasın. olmamı? içinin güzelliğini mısralara döken ozan.
TÜM YORUMLAR (2)