Bir gece vaktiydi
Ruhumun karanlıklarından
Aynaya baktım;
Belki bulurum kendimi
Belki yalnızlığı paylaşır diye anılar.
Yürüdüm,
Bornovaya uzandım
Ne okulumda tanıdılar
Ne park bıraktığım gibi...
Sonra Modaya gittim,
Lodosda
Deli dalgalar dövüyordu sahili
Yalnızlık vuruyordu sanki her defasında
Ruhumda hissettim her birini,
Tanımadılar beni...
Bir gece vaktiydi;
Yine uyku tutmadı
Kalktım yataktan,
Bir an
Gözüm aynaya takıldı
Kayboldum
Yüzümün
Yılları barındıran sokaklarında...
Onlar dahi tanımadılar...
06.06.2010
Mehmet Fuat AtalayerKayıt Tarihi : 18.3.2012 07:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!